این بود كه علمای عدلیه گفتند ادلّه شرعیّه چهار است: قرآن، سنت، اجماع (یعنی اتفاق علمای اسلامی با شرایط مخصوص) ، چهارم عقل. اما از نظر غیر عدلیه هیچ معنی ندارد كه عقل از ادلّه ی شرعیه شمرده شود و یك پایه از پایه های اجتهاد و استنباط احكام شرعی قرار گیرد. از نظر آنها تعبد محض حكمفرماست.