در مورد مثال یا اشكال چهارم هم عین همین مطلب را می توان گفت. وقتی
می گویید: «الشی ء إمّا ثابت فی الذهن أو لا ثابت فی الذهن» در اینجا قضیه ی شما یك قضیه ی
منفصله ی حقیقیه ای است از نوع قضایای به حمل شایع؛ یعنی می خواهید بگویید
هر چیزی یا مصداق ثابت در ذهن است یا مصداق لا ثابت در ذهن. اگر بگویید [آیا]
این لا ثابت در ذهن ما هم الآن مصداق لا ثابت در ذهن است؟ می گوییم نه، این
لا ثابت در ذهن شما مفهوم لا ثابت در ذهن است نه مصداق لا ثابت در ذهن. پس
الآن لا ثابت در ذهن شما، هم لاثابت در ذهن است هم ثابت در ذهن. لا ثابت در
ذهن است چون مفهوم لا ثابت در ذهن است، یعنی لا ثابت در ذهن است به حمل
اوّلی، یعنی تعریف لا ثابت در ذهن بر او صدق می كند، و ثابت در ذهن است چون
مصداق ثابت در ذهن است.