صدّیقه ی كبری فاطمه ی زهرا (سلام اللّه علیها) وقتی كه پدر بزرگوارشان دستور تسبیحات معروف را به ایشان دادند (34 بار اللّه اكبر، 33 بار الحمد للّهو 33 بار سبحان اللّه كه ما هم معمولاً بعد از نماز به عنوان تعقیب یا در وقت خواب می خوانیم) رفت سر قبر عموی بزرگوارش جناب حمزة بن عبدالمطّلب و از تربت شهید برای خود تسبیح درست كرد. اینها معنی دارد. یعنی چه؟ خاك شهید محترم است. قبر شهید محترم است. انسان برای اینكه اذكار و اوراد خود را بشمارد نیازمند به سبحه (تسبیح) است؛ چه فرق می كند كه دانه های تسبیح از سنگ باشد یا چوب یا خاك؟ و از هر خاكی بردارد برداشته است، ولی ما این را از خاك تربت شهید برمی داریم و این نوعی احترام به شهید و شهادت است؛ نوعی به رسمیت شناختن قداست شهادت است. بعد از شهادت امام حسین علیه السلام اگر كسی بخواهد از خاك شهید تبرك بجوید از خاك حسین بن علی تهیه می كند. ما كه می خواهیم نماز بخوانیم و از طرفی سجده بر فرش و بر مطلق مأكول و ملبوس را جایز نمی دانیم، با خود خاكی یا سنگی برمی داریم، ولی پیشوایان ما به ما گفته اند حالا كه باید بر خاك سجده كرد بهتر كه آن خاك از خاك تربت شهیدان باشد؛ اگر بتوانید، از خاك كربلا برای خود تهیه كنید كه بوی شهید می دهد؛ یعنی تو كه خدا را عبادت می كنی سر بر روی هر خاكی بگذاری نمازت درست است ولی اگر سر بر روی آن خاكی بگذاری كه تماس كوچكی، قرابت كوچكی، همسایگی كوچكی با شهید دارد و بوی شهید می دهد اجر و ثواب تو صد برابر می شود. امام فرمود: سجده كنید بر تربت جدّم حسین بن علی، كه نمازی كه بر آن تربت مقدس سجده كرده اید، حجابهای هفتگانه را پاره می كند. یعنی ارزش شهید را درك بكن! خاك تربت او به نماز تو ارزش می دهد.