در فصل قبل به اختصار از زبانهای قرآن سخن گفتیم و تذكر دادیم كه قرآن برای
ابلاغ پیامش از دو زبان كمك می گیرد كه عبارتند از استدلال منطقی و احساس.
هریك از این دو زبان مخاطبی مخصوص به خود دارد كه برای اولی عقل است و
برای آن دیگری دل. در این بخش به بررسی نظر قرآن درباره ی عقل می پردازیم.
باید ببینیم آیا عقل از نظر قرآن سند است و به تعبیر علمای فقه و اصول آیا
عقل حجت است یا خیر؟ و این بدان معنی است كه اگر دریافتی واقعاً دریافت
صحیح عقل باشد آیا می باید بشر بدان احترام بگذارد و بر طبق آن عمل كند یانه؟ و
اگر عمل كند و احیاناً در مواردی مرتكب خطا شود آیا خداوند او را معذور می دارد
یا معاقَب خواهد داشت؟ و اگر عمل نكند آیا خداوند به این دلیل كه چرا با اینكه
عقلت حكم می كرد عمل نكردی، او را مجازات خواهد كرد یا خیر؟