اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلّهِ وَقاراً. `وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً. `أَ لَمْ تَرَوْا كَیْفَ خَلَقَ اَللّهُ
سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً. `وَ جَعَلَ اَلْقَمَرَ فِیهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ اَلشَّمْسَ سِراجاً. `وَ اَللّهُ
أَنْبَتَكُمْ مِنَ اَلْأَرْضِ نَباتاً. `ثُمَّ یُعِیدُكُمْ فِیها وَ یُخْرِجُكُمْ إِخْراجاً. `وَ اَللّهُ جَعَلَ لَكُمُ
اَلْأَرْضَ بِساطاً. `لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلاً فِجاجاً [1].
این سوره كه سوره ی مباركه ی نوح نامیده می شود و با آیه ی
إِنّا أَرْسَلْنا نُوحاً شروع می شود و
مجموعاً در حدود سی آیه است، یكسره راجع به نوح و قوم نوح است؛ یعنی در این
سوره وضع حضرت نوح با قوم خودش، دعوت نوح و سخنانی كه آنها در این زمینه
گفته اند، تا هلاك شدن آنها و نجات یافتن عده ای بازگو شده است؛ تمام سوره به
همین مطلب اختصاص یافته است.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 755