قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكّاها. بعد از این سوگندها كه آخرین آنها سوگند به شرافت جان آدمیزاد است كه
شایسته مُلْهَم شدن واقع شده است كه این، بزرگترین قسمهاست، می فرماید: رستگار شد آن كه
جانِ خود را تزكیه كرد. «فلاح» به «رستگاری» ترجمه شده است كه ظاهرا ترجمه خوبی است.
«رستگاری» از ماده «رَستن» است. «رَستن» یعنی رها شدن از اسارت.