علامه سید جلال الدین آشتیانی در مورد خلقیات آن بزرگوار نوشتهاند:
آقا میرزا مهدی (ره) شخصی آرام و مؤدب و بی ادعا و دارای خلق ملكوتی بود و در عمر خود هرگز با كسی معارض یا تعارض در علمیات نداشت و خویشتن را از احدی برتر نشان نمیداد. از عادات آن مرحوم این بود كه از دیگران صحبت نمیكرد و اگر صحبت به میان میآمد به جرح كسی نمیپرداخت.»[1]
آیتاللّه آشتیانی علاوه بر این كه از بزرگترین فلاسفه عصر به شمار میآید، عارف كم نظیری است كه مراتب ورع و تقوای باطنی و ارتباطش با دستگاه اهل بیت (ع) ، مورد اذعان همه كسانی است كه محضر نیك او را درك كردهاند. آقا شیخ محمد رازی صاحب گنجینه دانشمندان، در جلد چهارم این مجموعه مكاشفهای را از آن بزرگوار نقل كرده است بدین شرح:
در ماه ذیحجه سال 1368 ه . ق در منزل مرحوم آیتاللّه حجت (ره) بودم و مرحوم میرزا مهدی آشتیانی در آنجا وارد بودند.
مرحوم آیتاللّه العظمی بروجردی و آیتاللّه سید محمد تقی خوانساری برای دیدن ایشان آمدند و بعد از تعارفات و تشریفات، آیتاللّه حجت به آیتاللّه بروجردی گفتند كه آقای میرزا مهدی آشتیانی مكاشفه عجیبی دارند و مناسب است خودشان نقل كنند. مرحوم آشتیانی فرمودند:
من مبتلا به یرقان هستم و برای همین مسافرت به خارج هم نمودهام ولی علاج نشده است. در سال 1365 ق كه تودهایها - نهایت تسلط را در شمال و غرب ایران داشتند - به مشهد مشرف میشدم. در اتوبوس حالم منقلب شد به طوری كه مسافرین و راننده خیال كردند من سكته كردهام. ماشین را متوقف كردند و مرا بیرون آوردند و در آن حال دیدم كه در عرفات هستم و انوار بسیاری از آسمان به زمین میآید و دیدم كه مردم به یك طرف متوجه هستند. پرسیدم چه خبر است؟ گفتند: حضرت رسول (ص) تشریف آوردهاند. من به آن طرف رفتم و دیدم چهارده خیمه در كنار یكدیگر نصب است. خیمه بزرگی بود كه متعلق به حضرت رسول (ص) بود من در آن خیمه مشرف شدم و حضرت را زیارت كردم. خواستم از كسالت خود و حوائج دیگرم بگویم. گفتند: چون زائر فرزندم رضا (ع) هستی برو به خیمهایكه متعلق به اوست. پس من به خیمه آن حضرت شرفیاب شدم و سه حاجت خود را اظهار كردم. اول راجع به كسالتم، فرمودند مقدر شده كه این كسالت با تو باشد تا از دنیا بروی، دوم راجع به فتنه تودهایها، فرمودند به همین زودی شر آنها مرتفع خواهد شد و تا شما با قبور و مجالس سوگواری ما ارتباط دارید در امان هستید و سوم راجع به حاجت شخصی بودكه فرمودند: این حاجت هم رواست.»[2]
[1] - دایرة المعارف تشیع.
[2] - زندگینامه رجال و مشاهیر، حسن مرسلوند.