1- هرگاه یک مسأله ای از مسائل دین را بررسی می کنیم باید آن مسأله را در منظومه و مجموعة دین بررسی کنیم تا به نتیجه ای واقعی تر و دقیق تر دست یابیم و اگر مسأله ای را از منظومه و مجموعه آموزه های دینی بیرون آوردیم و به تنهایی مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم ممکن است صورت آن مسأله بسیار بی معنا باشد و قابل توجیه نباشد در مثال محسوس اگر دندانی را در دهان انسان ملاحظه کنیم با مجموعه دندان ها و لب و لثه او زیبایی محسوس خود را خواهد داشت ولی اگر همین دندان را کنده و به کسی عرضه کنیم بسیار چندش آور خواهد بود.

2- دیه در اسلام قیمت انسان ها محسوب نمی شود، چون دیه یک دانشمند بزرگ با یک انسان و طفل عادی یکسان است دیه، خون بها نیست بلکه جبران خسارتی است که معمولاً به یک خانواده وارد می شود. در نظام اقتصادی اسلام، زن در خانواده نقش مالی ندارد و درآمدها و هزینه ها به عهده مرد می باشد نه زن. و به این جهت هر گاه مردی از خانواده تلف شود نان آور خانواده و کسی که مسؤولیت درآمد و هزینه ها را به عهده داشته است از دست رفته است و هرگاه زن از بین برود چنین حادثه ای اتفاق نیفتاده است. در این مورد باید دو نکته مورد توجه قرار بگیرد:

الف: قانون گزار بر اساس قاعده قانون گزاری می کند و نه استثناء ممکن است به خاطر حوادث طبیعی و اجتماعی گاهی زنها نان آور خانه باشند که این امر استثنایی است و مطابق با نظام اقتصادی اسلامی نیست.

ب: وقتی ما مرد را نان آور خانه معرفی می کنیم و این نقش را به زن نمی دهیم مقصود ما اعم از فعلیت و شأنیت است که بنا بر این شامل حال اطفال هم می شود. یعنی کسانی که فعلاً نان آور خانه نیستند و در آینده این شأنیت را دارند که نان آور خانه شوند را هم، شامل می شود.  [1]